Գրական >
Ուրեմն ինչո՞ւ գիշեր, աղուոր ես այսքան, Եւ ծաղիկ, ծառ, ալիք, լուսին կը խնդան, Երբ կանթեղի մը պլպլուն լոյսին տակ՝ Աղուոր աչքեր արցո՜ւնքի մէջ կը լողան։